In onze zoektocht verliezen we altijd het vertrouwen in onze eigen ervaring van dat moment en gaan we dit vertrouwen buiten onszelf zoeken. We gaan leven in de hoop op een toekomstige verlossing die nooit komt.
Mensen zijn vaak bang om alleen te zijn omdat ze dan geconfronteerd worden met zichzelf zoals ze zijn. En ze merken dat ze saai, lelijk, leeg, dom, schuldig en angstig zijn- een kleingeestige krakkemikkige tweedehandse entiteit en daar lopen ze voor weg.
Zie het onder ogen, kijk ernaar, loop er niet voor weg. Zodra je ervoor wegloopt, begint de angst. We volgen anderen, we hopen dat ze ons compleet maken want we kunnen onze eigen incompleetheid niet verdragen.
We hopen dat iemand anders-een geliefde, een goeroe, een fles wodka-onze incompleetheid weg zal nemen. Maar eigenlijk is er niets mooiers dan te beseffen dat niemand tegemoet kan komen aan je behoeftes of wensen.
Niemand is in staat je compleet te maken. Niemand kan dat voor je Doen en niemand kan dat voor je Zijn. Dus bevrijd jezelf van de gedachte dat een ander je de compleetheid aan kan bieden die je nodig hebt. Je bent het namelijk al.
