Liefde is eeuwig We gaan op verschillende manieren relaties met elkaar aan: als kinderen, ouders, broers en zussen, vrienden, collega’s, ...
Als een relatie liefde kent, luidt de vraag altijd: ‘Wat gaan we doen?’ en niet ‘Wat ga ik doen?’ Je wilt allebei wat het beste is voor de relatie, wat de liefdesband in standhoudt. Elke vaste relatie kent de uitdaging en de belofte van dat zoeken naar die gemeenschappelijke werkelijkheid. Al doende stijgen beiden boven hun bekrompen eigenbelang uit en leren ze zich in dienst te stellen van het hogere doel van hun samenzijn.
Een relatie vereist onontkoombaar dat je emotioneel sterker en wijzer wordt. Aangezien de volmaakte partner niet bestaat, sta je voor de uitdaging de onvolmaakte partner die je voor de neus hebt te erkennen en accepteren. Hoe goed je relatie ook is, het moment komt dat je partner en jij vergeten elkaar te erkennen. Je bent geveld door de stress en projecteert je ellende op elkaar. Je valt aan en verdedigt, probeert elkaar de schuld in de schoenen te schuiven en maakt er ronduit een puinhoop van. Als jij en je partner elkaar je misstappen kunnen vergeven en weer vertrouwen in elkaar kunnen krijgen, kun je daarmee je liefde en je vermogen tot intimiteit verdiepen. Dat is het uitdagende van de relatie. Vergeving is in elke relatie de sleutel tot succes. Sterker nog: als jij en de ander bereid zijn vergeving te betrachten, kun je met succes samenleven, zelfs wanneer je niet veel met elkaar gemeen hebt.
Aan de andere kant: als jullie beiden niet bereid zijn vergeving te betrachten, kun je alles proberen maar lukt niets. Niets: godsdienst niet, psychotherapie niet, relatieworkshops niet. Door vergeving te betrachten worden onvolmaakte mensen heel en kapotte relaties geheeld en versterkt. Je leert waar het bij ware liefde en echt essentiële zaken om draait.
De angsten die in jou en je partner opkomen, stammen niet alleen uit jullie onderlinge interacties. Ze zijn geworteld in de onbewuste kwetsuren uit je kinderjaren. Het dwangmatige gedrag van jou en je partner werd al op zeer jonge leeftijd aangeleerd als reactie op de voorwaardelijke liefde van je ouders. Wanneer je vrede sluit met je ouders en hen als gelijken aanvaardt, hoef je niet meer te veranderen om aan hun verwachtingen te voldoen. Dan houdt je ermee op de lessen uit je kindertijd te creëren in je intieme relaties. Als man houd je op je moeder te zoeken in je vrouw, in een poging haar echtgenoot te worden. Als vrouw houd je op je vader te zoeken in je man, in een poging zijn echtgenote te worden.
De vader en moeder de schepping vragen slechts om wat bijdraagt aan jouw ontwaken. Hun liefde voor jou is zowel mild als vurig. Eén soort liefde is niet genoeg. Je hebt zowel de liefde van de vader als die van de moeder nodig.
De liefde van de vader leert je wat moed is. De liefde van de moeder leert je wat mildheid is. Met die moed kun je door je angsten heen komen. Met die mildheid open je je hart. Problemen met de vader komen tot uiting in het onvermogen te weten wat je creatieve levensopdracht is en die te vervullen. Problemen met de moeder nemen de vorm aan van het onvermogen liefdevolle, intieme relaties aan te gaan.
Wanneer je aan de ene kant van de weegschaal te weinig geleerd hebt, is er meestal sprake van overcompensatie aan de andere kant. Je kunt het evenwicht alleen maar herstellen door de les te leren die je meest problematische ouder voor je met zich meebrengt.
Pas wanner al je relaties gekenmerkt worden door oprechtheid en helderheid, kan je zielsverwant zich manifesteren. Je vindt je zielsverwant niet door een ander mens in de steek te laten. Al je relaties moeten in orde zijn.
Wanneer je leven verankerd is in de waarheid van jouw beleving, kun je die waarheid met anderen delen. Maar wanneer je de waarheid, of liefde, of verlossing buiten jezelf zoekt, zul je keer op keer teleurgesteld worden. Je krijgt de beminde alleen door jezelf te eerbiedigen. Wie zich in allerlei bochten wringt om liefde te krijgen, duwt de beminde van zich af. Wie is die beminde tenslotte? Hij/zij is slechts een spiegel voor jouw eigen toewijding aan de waarheid.
Wanneer je de beminde eenmaal in de vorm ontmoet hebt, kan je leven niet doorgaan zoals het ging. Alles wat je afzonderlijk dierbaar is, moet je loslaten. Alleen wat gezamenlijk dierbaar is, in wederzijds respect en aanvaarding, kun je meenemen. Het geïsoleerde IK moet sterven. Het IK als partner, als levensgezel moet geboren worden.
Het is tragisch als twee mensen bij elkaar blijven zonder individuatie. Het is evenzeer tragisch als mensen bij elkaar blijven zonder ooit iets gezamenlijks tot stand te brengen. Een mens moet zijn authenticiteit niet opofferen teneinde samen met een ander een gezamenlijk doel te verwerkelijken. En evenmin moet het werken aan een gezamenlijke realiteit opgeofferd te worden aan het nastreven van het eigen creatieve potentieel. De mogelijkheden daartoe sluiten elkaar niet wederzijds uit. Het een houdt het ander in en ze treden tegelijkertijd op. Veel van de spanningen – en daardoor problemen – in relaties ontstaan doordat men een evenwicht moet zien te vinden tussen deze twee aandachtsvelden, die beide even belangrijk zijn.
Mensen die bang zijn voor de liefde vragen er desondanks om. Maar als men die krijgt, kan men haar niet aannemen. Men wil dat de liefde volmaakt van vorm en omvang is. En dat gebeurt nooit.
Mensen die bang zijn voor de liefde hebben ambivalente gevoelens ten aanzien van geven en ontvangen. Als je afstand houdt, voelen ze zich veilig en willen je bij zich hebben. Maar als je dichterbij komt, worden ze bang en vragen je je in te houden of weg te gaan. Door dat emotionele stuivertje wisselen kunnen ze een relatie hebben zonder intiem te worden en zich vast te leggen.
Het is niet aan jou die mensen te veroordelen, te analyseren of te proberen hen te verbeteren. Accepteer hen zoals ze zijn. Geef hun liefde. Maar ga niet met hen samenwonen en word ook niet hun partner. Als je een dergelijke relatie bent aangegaan, moet je onder ogen zien dat ook jij wellicht bang bent om liefde te krijgen. Waarom zou je anders een partner gekozen hebben die geen liefde kan geven?
In tegenstelling tot de algemene geldende opvatting is het huwelijk geen knellende band meer maar een band die je bevrijdt. Je wenst je partner evenzeer het grootste geluk toe als je jezelf het grootste geluk toewenst. Je houdt van je partner als van jezelf, met evenveel liefde.
De behoeften van je partner zijn even belangrijk als de jouwe. Niet belangrijker. Niet minder belangrijk. Even belangrijk. Een huwelijk betekent niet dat je belooft tot in eeuwigheid bij elkaar te blijven, want dat kan geen mens beloven. Het betekent dat je belooft er ‘nu’ voor elkaar te zijn. Het is een heilige eed die van moment tot moment vernieuwd moet worden wil ze betekenis hebben.
Een overspelige verhouding is slechts het betreurenswaardige gevolg van een gebrek aan intimiteit tussen de partners. Ze is het symptoom van een probleem, niet het probleem zelf.
Geen enkele partner is altijd vrolijk en gelukkig. Laat je geluk niet afhangen van het geluk van je partner. Daar word je alleen maar allebei gedeprimeerd van. Wied je eigen tuintje maar, en geef je partner een geurende roos. Als je weigert je eigen tuintje te wieden en klaagt dat je partner je nooit rozen geeft, gaan jullie daar geen van beiden beter door voelen. Als de een chagrijnig of verdrietig is, moet de ander diep in zichzelf graven om de Bron van de liefde te ontdekken. Als ze dat licht in zichzelf gevonden heeft, moet zij het een poosje dragen voor hen allebei. Zo vergeet de ander niet dat het licht er is, ook al ziet hij het niet in zichzelf.
Dat wil niet zeggen dat een van beiden altijd de steunende partij moet zijn. Een relatie vereist geven en nemen. Het betekent echter wel dat elk van beide partners ertegen opgewassen moet zijn dat hij of zij bij tijd en wijle de verbinding met de Bron handhaaft in de confrontatie met de angst en het wantrouwen van de ander. Dat is nooit gemakkelijk. Maar het is in de loop van een vaste relatie wel vaak noodzakelijk.
Zodra jij en je partner het gevoel hebben dat je elkaar niet kunt bereiken, moet dat worden rechtgezet. Dan is het tijd om stil te staan, diep adem te halen, een stap achteruit te doen en te kijken wat er aan de hand is. Maak jezelf of de ander geen verwijten. Ga niet proberen gelijk te krijgen of het ongelijk van de ander te bewijzen. Erken gewoon dat jullie naar jouw gevoel niet op één lijn zitten en zorg dat je het erover eens bent dat je die onenigheid niet kunt overbruggen wanneer een van beiden of beiden zich door angst laten leiden.
Neem de tijd om even alleen te zijn en duidelijk voor ogen te krijgen waar je bang voor bent, wat je denkt te moeten verdedigen, waar je gekwetstheid of woede mee te maken heeft. En probeer erachter te komen welke vorm van geruststelling of bevestiging je van je partner zou willen krijgen. Wend je pas dan, als je rustig bent, om de beurt tot de ander en vraag rechtstreeks om de verlangde erkenning en waardering.
Bijna elke vorm van angst, woede en gekwetstheid komt voort uit het gevoel dat je niet bemind of gewaardeerd wordt. Als iemand zich zodanig gedraagt dat jouw zwakke plekken geraakt worden, interpreteer je dat gedrag meestal als een teken dat de ander zich niet om jou bekommert.
Wanneer je daar boos of gekwetst op reageert, voelt de ander zich door jou miskend. Hij/zij krijgt het gevoel dat het ook jou niets kan schelen. Wanneer je en je partner het moeilijk vinden elkaar erkenning en waardering te geven, raakt de relatie in een crisis. Dan worden er negatieve patronen in werking gezet waarmee het vertrouwen kapot wordt gemaakt en de liefde die jullie voor elkaar voelen geblokkeerd.
Die neerwaartse spiraal moet je ondervangen voordat het uit de hand loopt. Neem de tijd om – buiten de relatie – evenwicht te hervinden en zicht te krijgen op wat de relatie voor je betekent. Keer terug naar je hart. Ga vervolgens naar de ander. Maak je partner geen verwijten. Vraag slechts respectvol om de erkenning die je nodig hebt. Ga jezelf niet verdedigen. Geef je partner slechts de erkenning die zij/hij nodig heeft.
In een tijd waarin de mannelijke waarden aan het afbrokkelen zijn, komt er langzaam een nieuw manbeeld naar boven, geen macho, geen softie maar een man die kan invoelen én ook kan optreden, een man die handelt vanuit zijn hart.
De Mannen Academie ( DMA) staat voor vernieuwd denken en doen. De ouder dominante mannen patronen voldoen niet meer, het wordt tijd voor een nieuw authentiek mannenbeeld.
Veel mannen worstelen om het nieuwe man zijn vorm te geven. Er zijn weinig tot geen rolmodellen, mentoren en in de digitale visuele wereld is het ook niet te vinden. Het missen van echte verbinding tussen mannen is nog niet vertrouwd en wordt argwanend bekritiseerd.
Het is onze missie om een authentiek manbeeld centraal te stellen, we willen graag een rol en een bijdrage leveren bij de ontplooiing en ontwikkeling van de nieuwe man.
Bezoek 3 juli as. onze gratis info-avond en laat je meenemen zodat ook jij je kan ontplooien tot degene die je altijd al was.
Aanmelden kan via het contactformulier op deze website. Mis het niet en kom opdagen als je durft!
Het duurt van 19.00 uur tot uiterlijk 21.30 uur.
Tot dan!