Ouders willen over het algemeen dat hun kinderen zich op een bepaalde manier gedragen: goede cijfers halen op school, en daarna studeren of een goede baan vinden. Dat lijkt heel logisch. Maar vaak wordt die vraag gevoed door gevoelens van schuld of gebrek aan eigenwaarde van de ouders zelf.
Ouders willen dat het bewijs voor hun eigen waarde wordt geleverd door hun kinderen. Maar als een kind er andere ideeën op nahoudt en niet het pad lijkt te willen volgen dat de ouders voor het hebben uitgestippeld, dan gaan ouders soms op zoek naar hulp om hun kroost weer op het ‘rechte’ pad te krijgen. Het is voor de meeste ouders een angstige gewaarwording wanneer hun kind niet lijkt te voldoen aan de maatschappelijke norm.
Als de ouders dan voor hulp komen, is het zaak dat eerst werk met de ouders gedaan moet worden want wat eerst moet veranderen, is de perceptie die de ouders hebben van het probleem. Als de ouders bereid zijn hun eigen angsten, overtuigingen en gebrek aan liefde voor zichzelf te onderzoeken, zal in veel gevallen het gedrag van het kind op natuurlijke wijze mee veranderen.
Ze maken namelijk deel uit van hetzelfde gezinssysteem. De kernovertuigingen van het kind-dat het niet goed genoeg bijvoorbeeld- vereisen versterking door middel van bewijzen. De kernovertuiging van de ouders-dat ook zij niet goed genoeg zijn, bijvoorbeeld-vragen ook om bewijzen, en daarin voorziet het gedrag van het kind in ruime mate. De schreeuw om liefde van het kind wordt beantwoord door de schreeuw om liefde van de ouders, en het resultaat is een conflictsituatie. Als de ouders erin slagen hun eigen problemen aan te pakken, hoeven ze niet langer te vragen om liefde, maar kunnen ze liefde gaan geven. En doordat de relatie van beide ouders met zichzelf wordt getransformeerd, volgt op natuurlijke wijze ook een verandering in de relatie tussen ouder en kind, en vaak is het effect al verrassend snel te merken.
Ten tweede is het zo dat wanneer de ouder hun werk doen en leren begrijpen wie ze in waarheid zijn, dat alles gebeurt ter wille van hun innerlijke vrede en geluk en dat er nooit iets verkeerd gaat, ze dan veel kalmer kunnen reageren wanneer hun kind zich weer eens te buiten gaat aan probleemgedrag.
Het ongepaste gedrag van het kind wordt dan niet langer gezien als ‘verkeerd’, maar als een vraag om liefde. Wanneer een ouder niet negatief reageert op het gedrag van het kind, zal hij of zij niet langer de spiegel zijn waarin het kind de schuld herkent waar het naar op zoek is als bewijs voor zijn eigen gebrek aan eigenwaarde. Met andere woorden, de ouders hebben de cirkel van actie bewijs reactie doorbroken. Hierdoor is het kind niet langer in de gelegenheid de eigen schuldverslaving te voeden, en de bewijzen voor zijn of haar slechtheid stapelen zich niet langer op. De onderliggende overtuigingen worden niet langer gevoed.
Ten derde zal het kind de verandering in de ouders opmerken en nieuwsgierig zijn naar de oorzaak van die verandering. Misschien is het kind zelfs nieuwsgierig genoeg om dit zelf ook te willen proberen. Goede voorbeelden doen over het algemeen goed volgen.
Wil jij wellicht ook een goed voorbeeld zijn en graag iets veranderen in jouw gezinsdynamiek dan kan het nuttig zijn om nu een gratis afspraak te maken want je doet het niet alleen voor jezelf maar ook voor je naasten. Vul het contactformulier in of bel gewoon, stel niet uit wat er nu in je opkomt.
