Toch draagt ieder mens een innerlijk kind in zich. Dit deel van ons weet precies wat het wil en verlangt ernaar zich bemind te voelen. Vanaf onze geboorte ervaren we de kracht van liefde en herkennen we instinctief het warme, veilige gevoel dat het met zich meebrengt. Maar wanneer liefde afwezig is, voelen we dat eveneens diep van binnen. Helaas leren we vaak om deze innerlijke signalen te negeren. Ons wordt systematisch aangeleerd om ons natuurlijke besef van liefde te wantrouwen. We raken daardoor steeds verder verwijderd van de stem van ons innerlijke kind en verliezen het vermogen om naar onze diepste behoeften te luisteren.

Als we echter besluiten om ons hierin te ontwikkelen, openen we de deur naar een nieuw begrip van liefde. Maar dit pad kan uitdagend zijn. Ons innerlijke kind zal zich misschien niet onmiddellijk veilig genoeg voelen om zijn verlangens te uiten. Het kan terughoudend zijn om te zeggen: ‘Ik wil dat je op deze manier van me houdt’ als het in het verleden niet voldoende liefde en aandacht heeft ontvangen. Het is dan de taak van de liefdevolle volwassene in ons om geduldig en met toewijding te ontdekken hoe we ons innerlijke kind kunnen geven wat het nodig heeft.

Veel van ons hebben meer geleerd over afstand en afwijzing dan over liefde en acceptatie. Als kind keken we naar onze ouders, leraren, familieleden en zelfs personages uit boeken en films om te begrijpen hoe we ons in de wereld moesten gedragen. Deze voorbeelden hebben onze overtuigingen over volwassenheid gevormd. Maar als deze rolmodellen ons vooral tekort hebben gedaan, is het geen wonder dat onze innerlijke volwassene worstelt met het bieden van onvoorwaardelijke liefde aan onszelf.

Onvoorwaardelijke Liefde

Een liefdevolle, innerlijke volwassene zijn betekent liefhebben zonder voorwaarden. Dit houdt in dat onze liefde betrouwbaar en constant is, ongeacht hoe ons innerlijke kind zich voelt of gedraagt, of wat het verlangt. Een kind voelt zich pas werkelijk bemind wanneer het erop kan vertrouwen dat er altijd voor hem of haar gezorgd wordt – niet alleen af en toe, maar op ieder moment. Net zoals een fysiek kind zich verwaarloosd zou voelen als het slechts sporadisch eten kreeg of zelden aandacht ontving, geldt dit ook voor ons innerlijke kind. Ware liefde betekent dat we er altijd voor onszelf zijn, vooral op de momenten dat we het het hardst nodig hebben.

Bij het concept van onvoorwaardelijke liefde denken we vaak aan een zachte, stromende energie. Ware toewijding aan liefde, vooral in momenten van angst en onzekerheid, brengt een diep gevoel van kracht en schoonheid met zich mee. Sommige mensen geloven dat onvoorwaardelijke liefde niet werkelijk kan bestaan, dat het een onbereikbaar ideaal is. Maar in werkelijkheid is het een bewuste keuze die we telkens opnieuw kunnen maken.

Denk aan het moment dat een moeder voor het eerst haar pasgeboren kind in de ogen kijkt en het warme, kleine lichaampje tegen zich aan houdt. In dat moment ervaart ze een intens niveau van tederheid en liefde. Zelfs als je zelf nooit een baby in je armen hebt gehouden, kun je je waarschijnlijk herinneren hoe het voelde om een puppy te knuffelen, de geur van versgebakken brood op te snuiven, of ontroerd te worden door de schoonheid van een zachte lentebui. Dit zijn momenten waarin liefde puur en onvoorwaardelijk is – en precies zo voelt het voor je innerlijke kind wanneer het zich volledig geliefd en geaccepteerd weet.

Door onze innerlijke volwassene te cultiveren tot een liefdevolle, zorgzame aanwezigheid, kunnen we de wonden van het verleden helen en een diepere, blijvende verbinding met onszelf aangaan. En dat is misschien wel het grootste geschenk dat we onszelf ooit kunnen geven.