Wat wil je zien, horen, voelen, ruiken of proeven? Precies datgene wat resoneert met dat wat al in je zit. Heb je pijn of verdriet? Dan zie je pijn of verdriet. Hoor je boosheid in een stem? Dan is er boosheid in jou. Voel je je goed dan ziet de wereld er een stuk leuker uit.
Want dat is wat er gebeurt, alles is een spiegel van wat er zich in ons afspeelt. Dat maakt het soms zo lastig om de ander te bereiken. En dan denken we misschien dat de ander niet luistert maar dat is het niet, we horen gewoon niet wat er gezegd wordt omdat we ergens anders ‘zijn’. Dat zou je best een Babylonische spraakverwarring kunnen noemen.
Ieder mens wil gehoord, gezien en begrepen worden. Dat geeft je namelijk het gevoel dat je ertoe doet en er mag zijn zoals je bent. En ondanks dat we dit heel goed van onszelf weten, slagen we er vaak lastig in om zelf een ander te zien, te horen en te begrijpen. We worden op zo’n moment blijkbaar door iets anders in beslag genomen waardoor we dit niet kunnen of willen opbrengen of het voelt vreemd en daarom doen we het maar niet.
Als ik naar mezelf kijk, zie ik dat ik daar ook een lange weg in heb moeten afleggen en waar ik heel wat patronen heb moeten doorbreken en vooral hinderlijke overtuigingen los heb moeten laten. Sinds ik dat gedaan heb, merk ik dat er een bepaalde rust over me is gekomen. Daar waar ik eerst heen en weer geslingerd werd tussen uitersten van gevoelens en emoties merk ik nu evenwicht omdat zaken me nu niet meer van mijn stuk brengen.
Ik voel dat ik een keuze heb, laat ik me leiden door wat de ander teweegbrengt of blijf ik bij mezelf? Ik zie nu hoe vaak ik vroeger weg was bij mezelf en wat dat met me gedaan heeft. Hoe ik dat gedaan heb? Ik ben mezelf gaan horen, zien en begrijpen. De sleutel ligt namelijk in onze eigen hand.
