In de wereld van vandaag zien we een snelle groei van wanorde en chaos, en de behoefte aan eenheid en harmonie wordt groter en groter. Opnieuw is er behoefte aan een energie die het land heelt, dit keer op een grotere schaal, aangezien de hele wereld erbij betrokken is. Wat we nodig hebben is leiderschap, om een koers te stellen die nodig is om ons door woelige baren van de komende decennia te loodsen; leiderschap dat in contact staat met de aard, met het volk en met zichzelf: leiderschap dat verbindingen legt tussen mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten; tussen goddelijke inspiratie en dagelijkse, aardse bezigheden; tussen zorg om het milieu en de behoefte van de economie; tussen de dromen van morgen en de realiteit van vandaag.
De vormen van leiderschap van dit moment zijn verouderd en onbruikbaar geworden. Vanuit een achterhaald concept, een oud mechanistisch, hiërarchisch wereldbeeld lijkt het of de aarde bestuurd kan worden als een tractor. Maar de wereld is veranderd. We zijn een hoogontwikkeld, gecompliceerd en uiterst gevoelig organisme geworden, dat alleen bestuurd kan worden door scherp bewustzijn, daadkracht en invoelingsvermogen.
Onze grootste behoefte in deze tijd is een visie die uitstijgt boven de dualiteit en de gefragmenteerdheid waarin we leven, een visie die de verschillende tegengestelde aspecten van het leven in zich verenigt: waar seks en religie, wetenschap en fantasie, liefde en werk, man en vrouw, geld en idealen samenstromen tot één geheel, een visie ook die boven de verschillende naties uitstijgt en de aardse bewoners als één volk, de bewoners van de wereld.
De problemen van vandaag, zoals milieuvervuiling en het dunner worden van de ozonlaag, criminaliteit en racisme, hongersnood en economie, kunnen niet meer door één land alleen worden opgelost of vanuit één levensbeschouwelijk perspectief.
Iedere stroming, ieder individu heeft een stuk van de puzzel die leven heet. Door deze stukjes aan elkaar te passen zullen we een totaler beeld krijgen van het geheel en tevens van onze eigen rol in dat geheel. Ieder van ons bezit zijn of haar deel van de waarheid; het is de kunst om al die facetten te kunnen respecteren en te verenigen.
De taak van de leider is iedereen zijn juiste plaats te geven, iedereen te zien zoals hij of zij is en daarmee de diepste zegening te geven die mogelijk is. Herkend te worden in je diepste zelf is de grootste bevrijding die er is. Pas als we onze eigen rol op ons nemen, ophouden met onderling te strijden en niet meer denken in termen van ‘of-of’ maar ‘en-en’ zullen we tot overeenstemming kunnen komen en de werkelijke strijd kunnen aangaan: de strijd om onze overleving.
Ik denk niet dat we op dit moment de redding van de wereld van één leider moeten verwachten. Ik denk dat we het allemaal samen moeten doen. Ieder van ons zal zijn eigen innerlijke leiderschap op zich moeten nemen. We hebben leiderschap en autoriteit veel te vaak buiten ons geplaatst: in ouders, bij docenten, bij artsen, bij politieke leiders, bij God, en we hebben onszelf klein gemaakt. We keken op naar de grote leider of heerser en hoopten op goedkeuring en vreesden afkeuring.
Die afhankelijkheid is het gevolg van een gebrek aan initiatie en innerlijke autoriteit. Echt leiderschap is dienaarschap, niet aan iemand anders, maar aan de god in onszelf. Het is de acceptatie van de rol die we hebben en de kracht en de talenten die we hebben meegekregen. Door te dienen worden we vrij. Het is de hoogste waarheid die in ons leeft, en door die eer te bewijzen, bewijzen we eer aan de hele mensheid. We mogen groots zijn, niet om onszelf op de borst te slaan of om onze wonden te verbloemen, maar omdat we in essentie groots zijn. We zijn krachtige, mooie scheppende wezens. Laten we moedig zijn, onze angsten onder ogen zien, leren van onze ‘fouten’ en dapper een stap voorwaarts zetten. Vele kleine passen vormen samen een reusachtige stap voorwaarts.
Daarbij hoeven we ons niet groter voor te doen, niet eeuwig te streven naar grootse daden en onbereikbare doelen. In onze eenvoud en eigenheid zijn we grootser en unieker dan we ooit gedacht hadden. Het ligt zo dichtbij en lijkt zo veraf. We hoeven niet te veranderen om te zijn wie we zijn. We hoeven niet krachtiger, mooier, braver, geloviger, sneller of wat dan ook te worden om onszelf te zijn. Alle eisen die aan ons worden gesteld mogen we laten voor wat ze zijn. We mogen beginnen te leven vanuit wat we zélf als onze essentie ervaren. Daar ligt onze werkelijke kracht, onze trots en eigenwaarde, onze passie en ons plezier. Terugkomen bij onze kern en van daaruit gaan leven, dat is waar iedereen in het diepst van zijn ziel naar verlangt.
