Verandering
Alles gaat snel tegenwoordig, alles lijkt ook snel te moeten want stel je eens voor dat je iets doet dat in principe al achterhaald is? Wat zou dat met je doen? En nog belangrijker wellicht, wat doet het met de organisatie waarin je werkzaam bent? Het lijkt soms wel eens dat de angst voor iets, er juist voor zorgt dat dingen niet lopen zoals ze zouden moeten gaan in een perfecte situatie. En los van de vraag of de perfecte situatie wel bestaat, denk ik dat alles aan verandering onderhevig is en dat is niet erg als men maar bereid is om zich te ontwikkelen.
Bewustwording
Veranderingen vragen om aanpassingsvermogen en dat kun je ontwikkelen ook al is dat er niet van de ene op de andere dag, daar is iets voor nodig. Het begint met een bereidheid om eens naar jezelf te gaan kijken zoals je nog nooit naar jezelf gekeken hebt. Soms lukt je dat zelf maar vaak heb je daar gewoon wat hulp bij nodig. Dat is niet erg, integendeel zelfs, je kunt je eigen blinde vlekken niet zien want je kijkt steeds op dezelfde manier tegen iets of jezelf aan. Totdat iemand anders je erop wijst en je erop kan gaan letten. Op dat moment wordt je je bewust van je steeds terugkerend patroon en dat is meestal het tijdstip dat je er iets aan wil gaan doen. Voor die tijd was je jezelf niet bewust maar nu kan zich je besef daarover gaan ontwikkelen en kun je je gewoonte doorbreken en vervangen door een meer wenselijke. Alles begint met bewustwording, zonder dit kun je geen verandering doorvoeren. En daar zouden meer organisaties en bedrijven zich van bewust van moeten zijn. Ze vragen namelijk wel verandering van personeel maar zijn vaak niet bereid om ze mee te nemen in het proces van veranderen of door zelf ook mee te veranderen in de zin van zichzelf te ontwikkelen. Zo lijkt een verandering heel vaak op een van boven opgelegd concept dat gedoemd is te mislukken.
‘Oude’ principes
De gevolgen zijn op dit moment goed terug te zien in uitval van het personeel. Mensen branden op, letterlijk en figuurlijk. Ze stoppen zoveel ziel en zaligheid in hun werk dat ze zichzelf compleet kwijtraken. En dat zijn vaak de steunpilaren van een organisatie, juist zij die ‘onmisbaar’ zijn overkomt dit. Op dat moment schrikt men even, hoe nu verder? Maar al snel gaat de waan van de dag weer verder anders raken we achterop. Personeel wordt geacht mee te denken over processen maar vaak ontbreekt het vervolgens om daar ook daadwerkelijk iets mee te gaan doen omdat werknemers niet de verantwoordelijkheid krijgen die nodig is om tot een gezond beleid te komen. Hier houden veel werkgevers vast aan ‘oude’ principes en willen zoveel mogelijk zelf de controle uitoefenen.
Dualiteit
Een goede tip zou zijn dat ze uit de wereld van dualiteit stappen en de dingen niet meer zwart/wit zien. Door verschil te blijven maken tussen zij (werknemers) en wij (werkgevers) komen we niet bij elkaar en zal voorspoed uitblijven. We zijn gelijk en streven hetzelfde doel na zou het motto kunnen zijn dat tot iets kan leiden. De vraag die men zich zou kunnen stellen is: “Wil ik als werkgever uitdagen of opjagen?” En de vraag van de werknemer zou kunnen zijn: ”Word ik uitgedaagd of opgejaagd?” Wellicht dat bewustwording beiden kan verbinden.
