Thuis
Wij hebben in de Nederlandse taal geen woord dat in de buurt komt van het Duitse woord Heimat. Als je vertalingen gaat bekijken dan komen er woorden als thuis of moederland en vaderland naar boven maar ik vind dat geen enkele van deze goed weerspiegelt wat Heimat eigenlijk wil zeggen. Behalve in ons woord heimwee want daar krijgt iedereen meteen gevoel bij. Dat hoef je niet uit te leggen dat is er bijna automatisch. Heimwee is een woord dat afgeleid is van Heimat en dan krijg je wellicht al meer gevoel bij het woord zonder dat je het kan vertalen in een Nederlands woord. Een woord als heimweemoed zou zomaar haar intrede kunnen doen in de Nederlandse taal. Maar je bent er, je hebt weemoed naar je “thuis” vader-of moederland op het moment dat je er niet meer bent.
Mentée
Zo ook mijn mentée, de man met niet aangeboren hersenletsel, waar ik mentor van ben, hij komt oorspronkelijk uit Maastricht en zo eens in het jaar wordt hij geplaagd door heimwee, hij verlangt dan heel sterk terug naar de stad waar hij geboren is en waar hij veel herinneringen aan bewaart. Vanwege zijn heimwee is hij erg humeurig en kan nogal naar anderen uitvallen, daar meent hij niets van maar hij ‘flipt’ dan zoals hij het zegt. Hij kan dan buiten zichzelf geraken vooral naar naasten die hem iets vragen, en hij denkt dat hij hier geen macht over heeft. Ik heb hem verteld dat hij altijd een keuze heeft. Hij kan ervoor kiezen om in de situatie te blijven zonder te flippen of hij gaat uit de situatie. Die keuzemogelijkheid maakt hem rustig, hij voelt zich nu minder verplicht om te moeten flippen. Met andere woorden hij kan ervoor kiezen om in de herinnering te blijven met alle nare bijverschijnselen door zich af te zonderen of hij zegt gewoon nee en blijft in het hier en nu.
Herinneringen
Terug naar het woord heimwee, het verlangen naar een bepaalde streek of stad dat we allemaal kennen van vakantie. Het gemis van het vertrouwde oude waar zoveel herinneringen aan vastzitten die je zomaar kunnen overvallen en in een bepaalde toestand kunnen brengen. Herinneringen die ‘raken’ omdat ze alleen nog maar in herinnering bestaan dus niet in de echte wereld van nu. Ze brengen het gemis naar boven dat er ogenschijnlijk niet eens is totdat het moment zich aandient en het er in volle glorie is.
Zelfs dan hebben we een keuze, laten we de herinnering ons heden bepalen of doen we het af als hetgeen het in werkelijkheid is? Ik heb bij mezelf ervaren dat ik het fijner vind om niet mee te gaan in de emotie van een herinnering omdat ik geleerd heb dat daar voor mij geen les meer in zit. Dat wil niet zeggen dat het niet voorbijkomt, nee integendeel zelfs, het gaat erom dat ik er niet meer voor kies om mee te gaan in het drama dat vaak gekoppeld is aan de herinnering.
Zo zie je maar weer hoe een woord kan inspireren tot het schrijven van een blog.
Doet het iets met jou, heimweemoed? Heb jij ergens een herinnering of herinneringen waar je in je dagelijkse leven last van hebt en wil je hier anders mee omgaan? Laat dan hier wat achter op mijn contactformulier dan neem ik contact met je op om een gratis kennismakingsgesprek in te plannen.
