Angst en voelen


Als je mensen vraagt wat ze tegenhoudt om iets te veranderen dan zullen 9 van de 10 zeggen angst. En als je dan vervolgens vraagt wat dat voor angst is dan kunnen ze zich daar geen beeld van vormen maar vinden ook niet de woorden vaak om te omschrijven hoe dat er uitziet. Het is een gevoel zeggen ze dan en als ik dan vraag waar dat gevoel precies zit in hun lijf dan kijken ze me glazig aan alsof ze water zien branden. Tja waar zit dat? Daar heb ik nog niet over nagedacht is dan het antwoord. Alsof je moet nadenken waar je gevoel zit. Is dat raar?

Als je het zo leest, ben je snel geneigd te zeggen van wel maar aan de andere kant weet ik hoe wij als mens geprogrammeerd zijn en zelfs als het over gevoel gaat meteen naar ons denken schakelen om daar het antwoord te zoeken. We weten donders goed dat daar het antwoord niet ligt maar het patroon is dat we voelen via het denken, wonderbaarlijk nietwaar? Het is ons zo aangeleerd en dan is het nog niet afgeleerd.

Mannen hebben op dit gebied een iets grotere achterstand ten opzichte van vrouwen want voor vrouwen was het vroeger meer toegestaan om te voelen en een gevoelig wezen te zijn. Bij mannen lag dat anders en ook heden ten dage is het voor veel mannen lastig om te voelen. Het is niet dat ze niet willen maar omdat ze het niet geleerd hebben.

Gelukkig leven we nu in een tijd dat er ruimte is om jezelf te ontwikkelen tot die mens die jij graag wil zijn. Tis voor velen alleen onwennig om het gevoel te laten spreken omdat ze geen rolmodel op dat vlak hebben, er is geen voorbeeld van. En om daar te geraken waar je graag wil zijn moet je dus uit een ander vaatje tappen dan gewoonlijk. Het zit niet in je hoofd dus daar hoef je niet te zoeken. Zoek het dichter bij jezelf, voel. Wil je weten hoe? Het is te leren.