Liefde is eeuwig We gaan op verschillende manieren relaties met elkaar aan: als kinderen, ouders, broers en zussen, vrienden, collega’s, ...
Ons denken kan nooit onder controle gehouden worden. Het kan alleen bevraagd, van gehouden en met begrip benaderd worden en als een gedachte pijn doet, onderzoek haar dan.
Het is de pijn die niet gevoeld wil worden waar we het meest last van hebben en die verdringen we op alle mogelijke manieren.
We verdoven het met onze verslavingen, gaan er niet ‘in’ maar blijven er omheen cirkelen als een buizerd boven zijn prooi, wachtend op het keerpunt en de prooi (pijn) mag zijn wat het is, voedsel om te kunnen groeien.
Verander je denken en je verandert de pijn.
Das even geleden dat ik me voor het laatst tot je gericht heb. Maar weet je, je kwam voorbij in een droom vannacht en het liet me niet onaangeroerd. Ik weet, we hadden onze onenigheden en daar loop ik vandaag de dag nog steeds tegenaan, ik wil er alleen anders mee kunnen omgaan.
Ik wil niet meer in boosheid schieten als je voorbijkomt want dat zou betekenen dat je alleen maar slecht gedaan hebt en dat klopt niet. Nu ik zelf ouder word, kan ik jouw gevecht zien en hoe onbeholpen jij je gevoeld moet hebben. Jij moest alles weten maar wat wist je nu daadwerkelijk?
Je bent als jonge vent naar een wildvreemd land gekomen en daar onder de grond gestopt omdat daar nu eenmaal het zwarte goud lag. Je zeurde daar nooit over, ik kan me echt niet herinneren dat jij ooit een keer geklaagd hebt. Ook niet toen je door je ziekte in de WAO terechtkwam, bleef je je nuttig maken in van alles en nog wat want Leistung moest van jou zoals jij dat zei.
Misschien heb ik het doorzettingsvermogen van je overgenomen want net als jij geef ik niet op en wordt het pas interessant bij weerstand. En toch duikt steeds weer die boosheid op die ik voel en waar ik vanaf wil. Het houdt ons beiden vast waardoor we allebei niet verder kunnen en ik moet ervan af want ik heb er last van. Jouw vergeven hoef ik niet want ik hoef alleen mezelf te vergeven.
Ik moet mijn denken dat ik weet hoe het zit anders bekijken pas dan mag jij zijn wie jij bent en kan ik zijn wie ik ben, dan mag het van mezelf omdat dan het plaatje klopt. Maar jeetje wat is dat moeilijk om juist dat los te laten terwijl dat hetgeen is wat er tussen mij en mijn compleetheid in staat.
Dit raakt mijn kern en hierdoor kan ik eindelijk vrij zijn, bevrijd van mijn boeien die ik mezelf aangelegd heb. Ik maak ze los in zachtheid naar mezelf en naar jou omdat ik ondanks alles of juist dóór alles van ONS hou.
Als ik anderen vraag om iets over mij te zeggen, valt me op dat ze me geduldig vinden. Als ik kijk of ik geduld heb met anderen dan is het antwoord daarop ja. Maar als ik kijk hoe weinig geduld ik met mezelf heb dan heb ik daar nog wel het een en ander te doen.
Hoe is het mogelijk dat ik met mezelf zou weinig tot geen geduld heb? Waarom moet ik iets binnen een paar minuten snappen en toepassen? En het maakt niet uit wat ik moet snappen of toepassen daar maak ik dan geen verschil in.
Wellicht dat je het herkent bij jezelf, dat waar je goed in bent in contact met een ander daar is het moeilijk om dat naar jezelf toe te gebruiken. Waarom geven we ons zo weinig krediet daar waar het ons zelf betreft?
Als ik naar mezelf kijk, kan ik zeggen dat ik mezelf het vaak niet gun om geduld met mezelf te hebben. Dit zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat ik mezelf vaak niet op de juiste waarde schat. Het is soms net alsof ik met een achterstand moet beginnen, zo voelt het in elk geval.
Heeft het dan te maken met te weinig complimenten die ik gekregen heb? Ik kom vanuit minwaarde is hetgeen in mij opkomt. Ik heb geen geduld met mezelf omdat ik mezelf dat niet waard vind. Als een rode draad loopt door mijn leven het gevoel niet goed genoeg te zijn en dat heeft er bij mij voor gezorgd dat ik heel weinig eigenwaarde heb ontwikkeld. Iedere keer was dit iets waar ik in mijn leven over gestruikeld ben, voor mij was dit mijn bananenschil. Al zag ik haar liggen toch gleed ik er over uit omdat ik niet wist hoe ik dit zou kunnen voorkomen.
Die bananenschil was een patroon in mijn leven waar ik veel last van heb gehad en eerlijk gezegd, steekt die nog altijd de kop op. Alleen met de kennis van nu kan ik makkelijker erom heen in plaats van erop te gaan staan. Het heeft wat voeten in aarde gehad om met dit patroon om te gaan want patronen kunnen hardnekkig zijn en het ergst was wellicht dat ik al mijn gedachten die ik hierover had, geloofde alsof ze waar waren.
Omdat ik er zoveel last van had heb ik besloten om er mee af te rekenen en door hier keihard met hulp van een coach aan te werken is me dat gelukt. Hoe ik dat gedaan heb, wil ik graag met je delen. Eerst zijn we gaan kijken hoe ons denken werkt of beter gezegd in mijn geval hoe het tegen mij werkte en vervolgens zijn we gaan kijken wat me kon helpen om tot meerwaarde te komen. Mijn coach liet mij mijn blinde vlekken zien waardoor ik in mijn oude patronen stapte en daarnaast kon ik zelf zien wat me tegenhield om tot zelfwaarde te komen.
Met de juiste acties ben ik vervolgens gaan oefenen en nog eens oefenen en telkens als ik het bijltje er weer bij wilde neergooien liet mijn coach me zien hoe ik er anders naar kon kijken en hoe ik anders met mezelf om kon gaan. Een manier die mij meer recht doet en meerwaarde geeft. Dit gun ik iedereen en dat is ook een van de redenen waarom ik dit werk ben gaan doen.
Iedereen kan tot meerwaarde komen en zeker met de juiste hulp. Je hoeft jezelf alleen maar die meerwaarde te gunnen en je hoeft het niet alleen te doen, als ervaringsdeskundige help ik je graag naar de waarde die jou recht doet.
49 jaar geleden werd ik vlak bij ons huis van mijn sokken gereden door iemand die veel te hard door de straat reed terwijl de kleuterschool waar wij vandaan kwamen net uit was.
Uiteraard had mijn moeder mij steviger moeten vastpakken aan het handje want ik kwam wel erg makkelijk los om naar mijn vader toe te rennen die aan de andere kant van de weg een autoband aan het vervangen was. Of dit ongeluk te voorkomen was, is nog maar de vraag en doet nu niet meer ter zake want ik ben er nog.
In elk geval heb ik de auto die me aanreed niet gezien want ik rende de straat over waar een vuilniswagen het zicht verhinderde en voor ik het wist werd ik tien meter door de lucht geslingerd om verderop op mijn hoofd terecht te komen.
Mijn rechterbeentje onder me geknakt en een stroompje bloed uit mijn oor. Ik was van de wereld af en kwam nog heel even bij in het ziekenhuis om daarna een week lang in coma te liggen. Toen ik weer bijkwam bleek ik een hersenbloeding te hebben gehad en werd ik alsnog geopereerd en het hersenstolsel verwijderd.
Ik heb in totaal 9 weken in het ziekenhuis moeten liggen en toen ik naar huis mocht, moest ik alles opnieuw leren en gelukkig was ik nog maar 5 jaar oud dus dat viel in mijn geval nogal mee. Ik kan me nog goed herinneren dat ik weer voor het eerst kon lopen zonder hulp van krukken.
Er werd bij ons thuis niet veel over het ongeluk gepraat, het was gebeurd, het leven ging door en daarbij ik leefde toch nog! Men was in die tijd met name bezig met het fysieke herstel en het geestelijke herstel kwam niet aan de orde. Desalniettemin heb ik op zeer jonge leeftijd mogen ervaren hoeveel geluk ik kan hebben omdat ik een situatie overleefd heb zonder grote gevolgen.
Als ik naar de mensen kijk die ik begeleid als mentor dan hebben zij wat minder geluk omdat ze nog steeds afhankelijk zijn van een ander met hun niet aangeboren hersenletsel. Dat is waarschijnlijk voor mij ook de belangrijkste reden om mentor te worden van mensen met deze aandoening.
Het autootje op de foto, is het autootje dat ik 49 jaar geleden kreeg toen ik in het ziekenhuis lag. Ik heb het al die jaren bewaard ondanks dat ie zowat uit elkaar valt. Het doet me beseffen dat het soms maar een haartje kan schelen hoe iets in het leven kan lopen.
Wat ik in de praktijk vaker meemaak is dat mensen ergens tegenaan lopen. Vaak is er een onzichtbare muur die hen scheidt van waar ze nu staan en daar waar ze graag heen zouden willen.
Als ik met ze praat, komt er meestal naar voren dat ze met name last hebben van faalangst. Het moet allemaal de eerste keer honderd procent goed zijn want anders houden ze het liever bij een idee dan er daadwerkelijk werk van te maken.
Wat me met name opvalt is dat we kanjers zijn in het dooddenken van onze meest prachtige ideeën en daarmee doen we onszelf en de wereld om ons heen te kort. Immers het unieke talent dat iedereen bezit, komt zo niet tot zijn of haar recht en dat is eeuwig zonde.
Natuurlijk hebben we allemaal onze ervaringen waarvan sommige dusdanig negatief zijn dat we niet als het ware verlamd raken bij de gedachte om daar nog eens in de buurt te komen. We spelen dan liever op safe en beseffen niet dat we daarmee alleen maar de bestaande situatie in stand houden. Er verandert niets helaas.
Je zult maar een faillissement hebben meegemaakt met een vervelende nasleep dan bedenk je je waarschijnlijk wel drie keer voordat je het ook maar in je hoofd haalt om het nog eens te proberen om een zaak te starten zodat je je talent kunt gebruiken. En zo zul je waarschijnlijk ook niet snel een nieuwe relatie starten na een vechtscheiding met alle gevolgen van dien.
Wat ik wil zeggen is dat we voorzichtiger worden en dat is nou net wat dan logisch lijkt maar het niet is. Tuurlijk hebben we tijd nodig om te ‘rouwen’ om dat wat er niet meer is maar het leven gaat door en jouw talent is nodig hier en nu op deze wereld.
Als ik terugkijk, kan ik zien wat mijn faillissement en echtscheiding met me gedaan hebben. Ze hebben me jarenlang in een wurggreep gehouden. Vanzelfsprekend waren het mijn eigen gedachten die ik toegelaten heb waardoor ik niets meer durfde, los van de schaamte die ik ervaren heb omdat ik in mijn ogen gefaald had. Hier moest ik eerst mee afrekenen.
Ik zag mezelf als een loser en stapje voor stapje ben ik begonnen om het zelfbeeld dat ik had te veranderen in een beeld dat ik wel graag zag. Omdat mijn zelfbeeld veranderde, veranderde ook de wereld om me heen.
Het was voor mij niet meer een wereld die mij afwijst zoals ik dat met mezelf deed. Nee, wat ik toen zag, was een wereld waarin ik steeds duidelijker te zien kreeg wat mij te doen stond en waar ik een taak in heb die niemand anders kan vervullen omdat iedereen uniek is.
Ik moest mezelf opnieuw uitvinden, mezelf opnieuw laten zien en niet meer vanuit schaamte maar vanuit kracht. Hervonden kracht in mezelf waarmee ik van waarde wil en kan zijn voor een ander. Wil jij ook waarde toevoegen aan jouw leven? Dan help ik je graag daarbij. Een afspraak voor een gratis kennismakingsgesprek is zo gemaakt. Vul hier het contactformulier in.
De een vindt het helemaal het einde terwijl de ander het al Spaans benauwd krijgt bij de gedachte. Wat maakt dat iemand wil ondernemen in plaats van in loondienst te werken? Wat ziet iemand die onderneemt niet wat de ander wel ziet of andersom?
Als ik voor mezelf spreek dan kan ik me niet anders heugen dan dat ik altijd de wens heb gehad om mijn eigen baas te zijn zelfs toen ik in loondienst werkte. Niet dat ik niet goed functioneerde onder een baas, nee integendeel zelfs, ik had juist het gevoel dat ik nog beter zou kunnen als ik mijn eigen koers zou mogen varen en dat was mijn stimulans om zelfstandig te worden.
Toen ik voor het eerst ondernemer werd, zag ik geen beren op de weg, die bestonden niet en die wilde ik ook niet zien in al mijn enthousiasme want die kon ik niet gebruiken, die remden me alleen maar af of zouden me verhinderen om de volgende stap te zetten wat die ook mocht zijn. Je kunt namelijk van alles verzinnen waarom iets géén goed idee is als je daar eenmaal mee begint duurt het wel even eer je daar mee klaar bent.
Het is veel motiverender om te bedenken waarom iets wél een goed idee is om erachteraan te gaan. Dat zorgt voor een gevoel van flow, alles, althans heel veel valt dan op de plek en je barst van de energie. Het voelt dan niet als werken maar als waarde toevoegen aan je eigen leven en dat van de ander. In mijn geval heeft het me veel dichter bij de kern gebracht van de mens die ik in wezen ben.
Ik ben uiteraard meer dan een ondernemer want op de eerste plaats ben ik een mens en dat is de reden dat ik de mens achter de ondernemer kan zien en begrijpen. Ik weet wat er allemaal op zijn of haar bordje ligt en waar ze mee moeten dealen en vooral hoe moeilijk het kan zijn om bepaalde keuzes of beslissingen te moeten nemen. Ik weet hoe fijn het kan zijn om hier met iemand over te sparren die aanvoelt waar jij bent. Iemand die jou met name je blinde vlekken kan laten zien zonder je af te remmen in je onderneMenschap. Iemand zoals ik.
Wat vaak grote verandermomenten zijn in ons leven worden ook wel eens turningpoints genoemd, letterlijk vertaald keerpunten. Op de een of andere manier vind ik dat minder positief klinken keerpunt, alsof er daarvoor iets goed mis was dat gekeerd moest worden.
Uiteraard verander je iets niet zomaar want aan elke verandering gaat een behoefte vooraf die zo sterk is dat je het gerust een wens mag noemen alhoewel ik verlangen een beter woord vind in deze.
We hebben een verlangen om iets te veranderen in ons leven en de reden kan heel veel zaken betreffen, gezondheid, werk, uiterlijk en ga zo maar door. Iedereen heeft voor zichzelf wel een goede reden om daarvoor in actie te komen. Maar wat mij met name fascineert, is wat is nou voor jou dé aanleiding geweest om de verandering succesvol te laten worden?
Mijn keerpunten waren echtscheiding, faillissement, ziekte, verlies en nu ik ze hier op een rijtje heb staan valt het me op dat het in principe alle vier negatieve dingen zijn die me aangezet en gemotiveerd hebben om te veranderen. Alsof ik dan pas de noodzaak ervan inzag en er ook daadwerkelijk werk van maakte en in actie kwam om die dingen te doen die nodig waren en die leidden tot succes.
Zolang er geen vuiltje aan de lucht is, zal er weinig tot niets veranderen want het ontbreekt dan aan noodzaak maar op het moment dat er zich dikke wolken boven je samenpakken, wordt het een ander verhaal, dan besef je vaak dat je de bakens moet verzetten en hoe wonderlijk dan ook, op zo’n moment kan je het ook.
Het zijn cadeaus, die vervelende dingen die ons overkomen maar je herkent ze in eerste instantie niet en je denkt wellicht even dat je bodem van de put geraakt hebt. Maar op het moment dat je ze gaat uitpakken, zul je merken dat het je alles kan opleveren en het je dichter bij jezelf brengt dan dat je ooit geweest bent.
Ik kan me al mijn keerpunten nog goed herinneren en ook wat ze me opgeleverd hebben, ze hebben me gevormd tot degene die ik nu ben. Ik zou niet meer anders willen. Hoe ik dat gedaan heb, vertel ik je graag in een persoonlijk gratis onderhoud of tijdens een van mijn bijeenkomsten die ik geregeld houd.
“Als de wereld een schip was en jij stond aan het roer, zou je het dan omgooien”?
Je kunt in je onderbewustzijn elk plan, elke gedachte en elk doel verankeren dat je wil. Verlangens die zijn vermengd met emotionele gevoelens en vertrouwen in je vaardigheden zijn het sterkst. Op deze verlangens reageert het onderbewustzijn het eerst. Ons onderbewustzijn werkt dag en nacht en je kunt het niet volledig onder controle houden maar je kunt het elk plan, verlangen of doel overhandigen dat je wilt laten omzetten in een concrete vorm.
Het onderbewustzijn is de verbindende schakel tussen de eindige geest van de mens en de Oneindige Intelligentie. Het is de bemiddelaar waardoor je kunt putten uit de krachten van de Oneindige Intelligentie. Het proces waarmee mentale impulsen (gedachten) worden omgezet in hun spirituele equivalent (energie) is alleen aanwezig in het onderbewustzijn. Het is het hulpmiddel om gebeden (verlangens) door te seinen naar de Bron die in staat is die gebeden te verhoren (Oneindige Intelligentie).
Onthoud dat je onderbewustzijn voortdurend aan het werk is, of je nu wel of niet pogingen doet om het te beïnvloeden. Dat houdt in dat alle gedachten over angst, armoede en alle negatieve ideeën je onderbewustzijn beïnvloeden tenzij jij die impulsen kunt bedwingen en je onderbewustzijn voedt met wenselijke ideeën.
Het onderbewustzijn zit niet stil. Als jij geen verlangens in je onderbewustzijn verankert, zal het zich als gevolg van deze verwaarlozing voeden met gedachten die het onderbewustzijn wél bereiken.
Elke dag bereiken allerlei soorten impulsen je onderbewustzijn zonder dat je het weet. Sommige zijn negatief en andere positief. Je kunt de sleutel die de deur tot je onderbewustzijn opent in handen krijgen als je probeert de toevoer van negatieve impulsen te stoppen en er actief aan werkt om je onderbewustzijn te beïnvloeden met positieve impulsen van verlangen.
Je kunt niets creëren wat je niet eerst als een gedachte hebt gekregen.
In een wereld die zich aandient, kunnen we niet langer positie innemen aan het einde van iets wat we ons in detail voorstellen en dan vanuit die toekomst achteruitplannen.
In plaats daarvan moeten we aan het begin gaan staan met een heldere intentie én de bereidheid om ontdekkingen te doen.
De wereld vraagt van ons dat we minder focussen op hoe we iets op onze blauwdrukken kunnen laten lijken en meer focussen op hoe we ons met elkaar verbinden, hoe we de ervaring kunnen aangaan en dan opmerken wat daaruit voorkomt.
De wereld vraagt dat we meer participeren dan plannen.