Liefde is eeuwig We gaan op verschillende manieren relaties met elkaar aan: als kinderen, ouders, broers en zussen, vrienden, collega’s, ...
“Hoe ga je met een vrouw om”, vroeg Koning Arthur zich af. “Hou gewoon van haar, houd alleen van haar” antwoordde Merlijn de tovenaar. En hoe simpel de formule ook klinkt, de uitvoering ervan heeft me nogal wat moeite gekost. Maar toen ik eenmaal in de gaten had hoe het werkt, konden er krachtige dingen gebeuren. Ik realiseerde me dat we dit eenvoudige principe vergeten. We lopen vaak tegen problemen in de meest simpele relaties aan omdat we vergeten het toe te passen.
In plaats van hoe ga je met een vrouw om zou je ook de vraag kunnen stellen hoe ga ik met een puberzoon om, hoe ga ik met een klant om, hoe ga ik met een zakenpartner om en uiteindelijk hoe ga je met elke relatie om?
Wat er fout gaat, is de misvatting over de werking van de liefde zelf. Omdat we liefde associëren met gevoelens en omdat we het ontbreken van liefde associëren met gevoelens maken we van het hele idee over relaties een gevoelszaak. Zelfs en vooral op onze werkplek.
En dat is onze eerste fout. Want liefde is geen gevoel. Liefde is een creatie en daarom van een hogere orde. Het komt uit het hoogste deel van ieder mens en het vraagt dat we toegang krijgen tot onze grootste verbeeldingskracht. Liefde is altijd creatief en angst is altijd destructief.
We denken dat we altijd moeten reageren op een ander. Maar als we de hele dag op andere mensen reageren zijn we eigenlijk al dood, een dood ding dat reageert op het leven van een ander persoon. De oplossing voor het probleem is zo gemakkelijk en teder, je kunt alles veranderen als je er een oefening van maakt om te creëren in plaats van te reageren.
Ben je benieuwd hoe ik dat heb gedaan? Laten we dan een afspraak maken dan vertel ik het je graag want relaties zijn geen ongelukken die gebeuren. Ze zijn gecreëerd.
We zijn ongemerkt overgegaan van het informatietijdperk naar het tijdperk van creativiteit en innovatie en dat vraagt nogal wat van organisaties en met name van de mensen die daar werken.
Dualiteit
Heelheid en afscheiding, liefde en vrees, dat zijn de grote dualiteiten die alle wijsheidstradities verkend hebben. In de meeste moderne organisaties brengen we scheidingen aan vanwege de veiligheid die we daarmee denken te vinden. We trekken ons terug in een wereld van oordelen, waar we afstand nemen van anderen en van onszelf. We dragen een masker soms zo lang dat wij zelf gaan geloven dat het masker weergeeft wie we zijn.
Masker
Op de werkplek is dit masker vaak mentaal, rationeel, mannelijk en egocentrisch. We sluiten ons af van onze emoties, onze intuïties, ons lichaam, onze vrouwelijke kant. We slaan geen acht op onze innerlijke stem, onze verlangens, onze roeping, onze passie, onze innerlijke kern, ons talent. We doen niets met onze gave voor verbinding en compassie, liefde voor onszelf, voor anderen en al het leven om ons heen. Aanvankelijk voelen we ons veilig. Pas geleidelijk gaan we de leegte en de pijn van het gescheiden zijn voelen.
Heelheid
Eerst voelen we ons misschien kwetsbaar wanneer we meer van wie we zijn in ons eigen bewustzijn en in de gemeenschap van onze collega’s brengen. Maar zodra we dat doen, is het alsof het leven van zwart-wit is overgegaan in kleur; het wordt rijk, dynamisch en vooral vól betekenis! Ook zakelijk heeft het zin: werkplekken waarvan we het gevoel hebben dat we er met alles wie we zijn naartoe kunnen komen, maken een ongeëvenaarde energie én creativiteit los.
We hebben snelheid gewonnen maar we hebben onszelf ingesloten. Door machines die overvloed scheppen, hebben wij nu gebrek. Onze kennis heeft ons cynisch en onze slimheid heeft ons hard en onvriendelijk gemaakt. We denken te veel en voelen te weinig. Meer dan machines hebben we vriendelijkheid en zachtheid nodig. Zonder deze eigenschappen zal het leven wreed zijn en alles verloren gaan.
Charlie Chaplin in The Great Dictator.
Als er iets is dat mij letterlijk en figuurlijk bevrijd heeft dan is dat vergeving. Door te vergeven heb ik mijn leven teruggekregen. Jarenlang heb ik in boosheid geleefd omdat ik niet wilde vergeven. Door niet te vergeven wat me was ‘aangedaan’, hield ik de situatie die ik niet wilde alleen maar in stand.
Het zorgde voor een soort patstelling. “Ik ben boos en jij moet mij om vergeving vragen die ik niet wil geven”. Door niet te vergeven, hield ik vast aan de situatie én de persoon. Toen ik eenmaal inzag dat het beter voor mij zou zijn om dit lost te laten ontdekte ik dat ik hiervoor moest kunnen vergeven. Ja, vergeven, de ander en nog belangrijker, mezelf.
Ik leerde dat, door de emoties rondom hetgeen mij was overkomen los te laten, er ruimte ontstond om me weer gelukkig te voelen. Want al je vergeeft, komt er energie vrij die je kan gebruiken. Het zorgde ervoor dat ik kon helen en weer ‘heel’ kon worden.
Vergeven draait om jou en om niemand anders ook niet om degene die je gekwetst heeft. Door te vergeven nam ik de macht over mijn emoties terug die ik aan anderen gaf. Indien je graag de drie gratis stappen in vergeving wenst te ontvangen klik dan op onderstaande link en meld je aan.
Er wordt me wel eens gevraagd wie of wat ik coach en vaak werd er aangenomen dat ik mensen help die een of ander probleem hebben. Niets is echter minder waar.
De mensen die ik coach hebben geen probleem. Zij willen alleen graag een verandering in hun leven. En omdat niemand zijn blinde vlekken ziet, weten ze dat een ander ze daarop moet wijzen om de gewenste verandering ook daadwerkelijk door te voeren.
Het zijn mensen die klaar zijn met bepaalde patronen die ze altijd gevolgd hebben maar die hen nu alleen nog maar hinderen en daarnaast willen ze graag gaan voldoen aan hun eigen verwachtingen in plaats van die van anderen. Het zijn krachtige mensen die zich vaak niet bewust zijn van hoe sterk ze in wezen zijn.
Ik zeg wel eens gekscherend vrouwen met ballen en mannen met eierstokken. Met andere woorden vrouwen die hun mannetje staan en daar tegenwerking bij ondervinden en mannen die niet durven of mogen kwetsbaar zijn en zodoende dus ook nooit de kracht van kwetsbaarheid kunnen toelaten.
Uit eigen ervaring weet ik hoe het is om te moeten voldoen aan iets waar je totaal niets voor voelt, iets dat van generatie op generatie werd doorgegeven omdat men dacht dat dit nodig was maar in werkelijkheid creëerde dit een systeem waar met name vrouwen alleen maar getrained worden om te pleasen worden en mannen hun tranen laten stollen tot kogels om mee te schieten.
Dus ik coach mensen die het verschil maken en daarmee het evenwicht in deze wereld positief herstellen. Mensen waar er meer van nodig zijn maar vooral mensen die ik met al mijn passie en toewijding terzijde sta en die ik graag voorga.
Succes komt niet aanwaaien daar moet je iets voor doen. En vaak is het zo dat we niet zozeer problemen hebben met het bedenken van ideeën maar meer om de oude denkwijzen los te laten. Deze oude veelal beperkende overtuigingen houden ons tegen om ons ware potentieel te gebruiken, daar waar je als het ware van overstroomt.
Met andere woorden, we geloven wat we als waar ervaren en niet wat er zou kunnen ontstaan als we zouden vertrouwen op onze eigen scheppende kracht. Zo blijven we in de comfortzone en alles blijft bij het oude. Op het moment dat we ons bewust worden van al onze creatieve energie en die gaan gebruiken, kunnen we veranderingen doorvoeren.
We zijn als mens via het landbouwtijdperk, het industrietijdperk en het informatietijdperk aanbeland in het ideeëntijdperk en het is dus tijd dat we ons beseffen waar we ons bevinden en daarnaar gaan handelen voordat we de boot missen.
Ik help je graag bij het realiseren van je droom/idee zodat het geen fantasie blijft of wordt.
Tijd
Het is belangrijk om je tijd effectief te managen, maar hoe doe je dat als niet precies weet of aanvoelt wat tijd eigenlijk is? Het enige wat bestaat zijn momenten van Nu en het is de kunst om in dat moment te zijn met heel je wezen want als je niet Nu bewust leeft, zit je ergens in het verleden of in de toekomst.
Toen-Dan
Het verleden is o-verleden, het leven is Nu. En zo is dat ook met de toekomst, die komt naar je toe, jij hoeft er niet heen! Dus het enige moment dat ertoe doet is Nu! Het zijn onze emoties die ons uit het Nu houden, vul zelf maar in: onzekerheid, verwarring, spijt of schuldgevoelens of iets wat daar op lijkt.
Uitstel
Zo stellen we het moment van Nu uit om velerlei redenen. Een derde van die redenen komt voort uit zelfmisleiding en twee derde uit de wil te vluchten voor de werkelijkheid. Dan is het geen wonder dat er bijna een miljoen mensen in ons land als depressief beschouwd kunnen worden en dat de helft van de directeuren en managers aan burn-out verschijnselen lijden.
Bewustwording
En alhoewel dit voor sommigen op dat moment een keerpunt kan betekenen, zou het fijner zijn als we dit zouden kunnen voorkomen want dat is nog altijd beter dan genezen. De oplossing is om alle hoop op een beter verleden op te geven. Zolang je het verleden niet hebt losgelaten, leef je vanuit patronen. Door te leren om van je patronen af te komen en boven je conditionering uit te stijgen, kom je in het Nu terecht en dan ben je klaar voor proactieve actie.
Dus wat ga je doen? Ontkennen of werken aan jezelf? Wellicht is dit het beste timemanagement dat er is, zelfmanagement. Of zoals Jan Bommerez het zegt: ”Laten we energie managen in plaats van tijd.” De tijd is er in elk geval rijp voor. Als je wil weten hoe jij of je team beter aan zelfmanagement kan werken kunnen we een gratis kennismakingsgesprek inplannen. Dat kost alleen een beetje (kwali)tijd.
Slechts 3% van de mensen hebben een vastomlijnd levensdoel. En niet zozeer het feit dat ze een doel hebben maar meer het gegeven dat ze vastberaden zijn over hun doel verklaart het geheim van de magneetkracht van die 3%.
De meesten hebben wel een doel of zelfs meerdere doelen maar slechts weinigen hebben de wil en dat is waar de kracht vandaan moet komen. Als je aandacht blijft richten op één punt zul je merken dat de wet van aantrekking voor je gaat werken.
Er is wel een doel maar geen gehechtheid aan dat doel want het doel zelf heeft geen aantrekkingskracht. De aantrekkingskracht zit in degene die het doel formuleert! Jij doet het! Het zijn jouw doel en middelen en die kun je vinden in jouw potentieel, jouw centrum!
Napoleon Hill zei het ooit heel treffend en het klopt nog steeds: ”Als je jouw aandacht blijft concentreren op je doel, verdwijnen de barriëres“. “Als je jouw aandacht blijft richten op de barriëres, verdwijnt het doel”. En dat is precies wat bij de meerderheid gebeurt.
Wissel je droom nooit in voor een fantasie maar maak er een missie van! Begin met een plan en wees niet bang om te falen, wees liever bang om het op te geven voordat je je doel bereikt hebt wat je graag wil.
Als je graag wil weten hoe je je droom vorm kunt geven, bezoek dan mijn gratis bijeenkomst van 26 juni as of maak een gratis kennismakingsafspraak waarin ik je graag handen en voeten geef om je droom te leven. Het wordt tijd om elkaar te ont-moeten.
Ik kan me nog goed herinneren wanneer ik de onschuld in mijn leven ben verloren. Ik was vijf jaar oud en ik werd bij ons in de buurt aangereden door een te hard rijdende auto. Ik belandde in het ziekenhuis waar ik na een week in coma te hebben gelegen, ontwaakte op een kamer waar ik een oude rochelende man naast me hoorde.
Ik zag mijn ouders aan mijn bed staan en ik had vreselijke pijn aan mijn hoofd maar ik kon niet meer praten. Ik voelde me daar toen heel eenzaam en alleen, onbegrepen en vooral onveilig. Het warme nestgevoel was als sneeuw voor de zon verdwenen. De wereld was vanaf nu geen veilige plek meer. Het feit dat ik vervolgens nog acht weken in het ziekenhuis moest blijven, verergerde dit alleen nog maar en daar kwam nog bij dat ik mijn zussen ook niet kon zien. Bezoekbeleid liet niet toe dat er kinderen bij kinderen op bezoek mogen.
Mijn ouders kwamen elke dag op bezoek bij me, zo goed als ze konden waren ze er voor me maar de dagen en vooral de nachten waren lang en akelig in het ziekenhuis. Elke dag zei ik dat ik naar huis wilde en net zo vaak kreeg ik van mijn ouders te horen dat het niet meer lang zou duren, wat niet zo was en waardoor ik afwisselde in verdriet en boosheid omdat ze me niet de waarheid vertelden.
Ik mocht gelukkig wel een week eerder naar huis als ik beloofde om thuis te revalideren maar toen ik thuis was, bleek thuis toch niet meer hetzelfde te voelen. Er was iets veranderd, ik was veranderd. De wereld was voor mij veranderd, die voelde niet meer veilig maar als een plek waar ik op mijn hoede moest zijn. Ik besefte dat mijn ouders niet perfect waren en dat de wereld ons pijn kan doen. Dat was een behoorlijke schok.
Ik had geleerd dat je sommige dingen beter niet kunt doen als je liefde wil krijgen. Met andere woorden, ik dacht dat ik de liefde van mijn ouders moest verdienen door wat ik wel of niet deed en om wie ik was. Het voelde vanaf hier dat er iets aan mij scheelde en dus moest ik iemand worden die wel liefde waard is. Het was niet meer genoeg om gewoon te Zijn maar ik vroeg me steeds af wat er van mij verwacht werd om te doen.
Zo werd mijn denken mijn eerste hulpbron waar dat eerst mijn hart was. Nu zoveel jaren verder kan ik zien en voelen wat het met me heeft gedaan. Het laat me nu zien dat ik de weg naar mijn hart terug mag en kan vinden. Dat het veilig is om te doen en dat ik geen oud overlevingsmechanisme meer nodig heb. Dat was van het kind dat ik ooit was. Als ik volwassen wil zijn, dien ik de persoonlijkheid, waarvan ik dacht die nodig te hebben, af te leggen.
We stoppen wat af in ons leven. Ga maar na voor jezelf waar je ooit al mee gestopt bent maar toch terugviel naar het oude gedrag. Als ik voor mezelf mag spreken, leek het wel of ik verslaafd was aan het stoppen in plaats te stoppen met datgene waar ik last van had. Gelukkig heb ik niet opgegeven en ben ik gestopt maar eigenlijk begon toen iets nieuws, iets anders, iets beters. Iets dat ik wilde en dat beter bij mij past Nu en waarvan ik Nu ook weet dat ik altijd kan veranderen.
Op het moment dat we van een probleem af willen en/of dit willen transformeren naar iets dat ons meer dient, merken we hoe hardnekkig bepaalde patronen zijn die we onbewust dagelijks volgen. Het kan aardig lang duren voor dat je zo ver bent dat je er écht vanaf wil omdat je er bijvoorbeeld last van hebt in het dagelijkse leven. En of het nu gaat over roken, ongezond eten of een ander iets dat je niet meer wil, je neemt een beslissing dat het hier stopt en dat het tijd is voor iets nieuws.
Zo’n beslissing is natuurlijk geweldig maar je snapt zelf ook wel dat het dan pas begint want willen is één ding maar doen is vaak een ander verhaal. Hoe zet je de knop om in je hoofd, als je al weet waar de knop überhaupt zit? Uit ervaring weet ik wat er allemaal op je af komt op het moment dat je beslist dat het roer om moet. Ik ken de stemmen in mijn hoofd die me vertelden om vooral in de comfortzone te blijven en alles bij het oude te laten ook al betekende dat bijvoorbeeld twee pakjes per dag roken en ongezond leven. Ik wilde de pijn niet hebben van het moeten missen van dat waar ik van dacht dat ik het nodig had. Maar de werkelijkheid is in wezen andersom want dat wat we missen kan in feite niet(s) zonder ons!
Toen ik me bewust werd van mijn programmering kon ik ook bedenken dat ik mezelf zou kunnen herprogrammeren tot degene die ik wilde zijn op alle vlakken. Want eerlijk is eerlijk, je begint met het veranderen van één ding maar al snel merkte ik dat het ook op andere vlakken in mijn leven begon te stromen en daarnaast was ik niet de enige die daarvan profiteerde maar ook mijn omgeving. Dus als je zeker weet dat je toe bent aan een transformatie en je wil alvast iets veranderen zodat jouw leven ook een boost krijgt, laat mij je dan alvast wat handvatten geven tijdens een gratis kennismakingsgesprek of bezoek een van mijn bijeenkomsten die ik maandelijks organiseer. Laten we elkaar ont-moeten.
In onze zoektocht verliezen we altijd het vertrouwen in onze eigen ervaring van dat moment en gaan we dit vertrouwen buiten onszelf zoeken. We gaan leven in de hoop op een toekomstige verlossing die nooit komt.
Mensen zijn vaak bang om alleen te zijn omdat ze dan geconfronteerd worden met zichzelf zoals ze zijn. En ze merken dat ze saai, lelijk, leeg, dom, schuldig en angstig zijn- een kleingeestige krakkemikkige tweedehandse entiteit en daar lopen ze voor weg.
Zie het onder ogen, kijk ernaar, loop er niet voor weg. Zodra je ervoor wegloopt, begint de angst. We volgen anderen, we hopen dat ze ons compleet maken want we kunnen onze eigen incompleetheid niet verdragen.
We hopen dat iemand anders-een geliefde, een goeroe, een fles wodka-onze incompleetheid weg zal nemen. Maar eigenlijk is er niets mooiers dan te beseffen dat niemand tegemoet kan komen aan je behoeftes of wensen.
Niemand is in staat je compleet te maken. Niemand kan dat voor je Doen en niemand kan dat voor je Zijn. Dus bevrijd jezelf van de gedachte dat een ander je de compleetheid aan kan bieden die je nodig hebt. Je bent het namelijk al.