Liefde is eeuwig We gaan op verschillende manieren relaties met elkaar aan: als kinderen, ouders, broers en zussen, vrienden, collega’s, ...
Lijden is een uitnodiging tot diepe acceptatie van het huidige moment. Lijden, stress of psychologisch onbehagen is niet iets slechts of kwaads meer dat overstegen moet worden; het is een unieke gelegenheid om te zien waar je nog steeds tegen strijdt, waar je nog steeds naar op zoek bent.
In lijden zit die strijd altijd opgesloten; daar vind je altijd de blinde vlek voor die diepste acceptatie. De strijd is dus altijd een uitnodiging om terug te keren tot die diepste acceptatie.
Lijden doet zeer; en die pijn wijst ons de weg naar huis, letterlijk vertaald betekent nostalgie, de pijn van het thuiskomen, maar het zou ook de ontdekking van je thuis zelfs middenin je pijn kunnen betekenen want je thuis is er altijd.
Het einde van een levenslange zoektocht is geen toekomstig doel, maar wie we al ZIJN.
Hoe ziet je leven eruit als het gezien wordt vanuit die diepe acceptatie, de altijd aanwezige compleetheid?
Hoe ziet het leven eruit als je jezelf niet herkent als afzonderlijk persoon, niet als een afzonderlijk en incomplete golf in een uitgestrekte oceaan die op zoek is naar huis, maar als de oceaan zelf die al compleet is, al thuis is, wat er ook gebeurt?
Hoe ziet je leven eruit als je weet dat je de grote open acceptatieruimte bent waarin alle gedachten, alle gevoelens, alle ervaringsgolven zonder voorbehoud de ruimte krijgen om te komen en te gaan?
En als je jezelf herkent als die uitgestrekte oceaan, wat is dan je relatie tot de golven?
Staan ze los van wat je bent of val je nu samen met elk van die golven?
Vroeger dacht ik wel eens dat ik mijn leven droomde en dan dacht ik tegelijk dat mijn leven dus eigenlijk nog moest beginnen want dromen zijn bedrog. Ik had vaak het gevoel in twee werelden te zijn. De wereld waarin van alles van mij verwacht werd en waar ik zelf ook hard aan meedeed om dit in stand te houden en de wereld van mijn innerlijk, mijn gevoel waarin er niets te dol was en er geen grenzen bestonden, geen belemmeringen.
Ik dacht wel eens dat ik niet in orde was en vaak stopte ik dat wat bij mij van binnen leefde heel diep weg al dan niet verdoofd met het een of het andere. Maar hoe ouder ik werd, hoe sterker datgene werd dat van binnen leefde. Dat wilde gezien, gehoord en begrepen worden en ik was de enige die daarvoor kon zorgen. Dat leverde menig gevecht op tussen hart en verstand. En ook nu ik dit schrijf, spookt er door mijn hoofd, kun je dat wel schrijven, wat zullen ze niet van je denken? Ik was daar veel te veel mee bezig, hoe iets er uit moest zien, hoe ík er uit moest zien maar dan bezien door de ogen van de ander.
Ik had vaak niet eens in de gaten dat het meeste wat ik zei of deed niet eens van mezelf was maar dat ik dat zei of deed omdat dat van me verwacht werd. Ik vertoonde als het ware wenselijk gedrag. Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg, zei mijn moeder altijd. Maar wat is normaal? En hoezo ben ik abnormaal als ik niet in de pas loop? We zijn allemaal anders, uniek dus wie is er normaal? Ooit een normaal mens ontmoet? En, hoe beviel het? Dit hing bij de huisarts in de praktijk. Dat bevestigde hetgeen ik vermoedde, een normaal mens bestaat niet net zomin als de gewone man of vrouw.
We zijn geen eenheidsworst, nee gelukkig niet. Gelukkig bestaat de wereld uit al die verscheidenheid aan mensen die allen hun eigenheid met zich meebrengen en kleur geven aan ons leven. Vaak geven we die mensen een etiketje alsof we daarmee willen aangeven hoe bijzonder ze zijn. Maar in werkelijkheid stoppen we ze in een hokje omdat men niet weet hoe je daar mee om moet gaan.
We willen allemaal hetzelfde namelijk uitdrukking geven aan wie we werkelijk zijn en als zodanig gezien, gehoord en begrepen worden. Dus als we uit de droom ontwaken waarvan we denken dat het ons leven is, kan je echte leven gaan beginnen. Wees je bewust dat alles dat je ervaart, voelt of denkt er mag zijn. Want dat ben Jij.
Ik heb door schade en schande geleerd dat ik er mag zijn zoals ik ben, los van anderen, los van oordelen, los van wat dan ook. Maar in de totale acceptatie van mezelf die ik ben en dat kun je gerust een ontwaken noemen. Ik leef niet meer in twee werelden maar in de wereld van hier en nu, van wat ik voel zonder daar over na te denken. En ik merk hoe ik hierdoor groei. Het zorgt dat ik mijn energie en tijd goed besteed. Zo kan ik beter focussen op hetgeen echt belangrijk voor me is.
Als je voelt dat het tijd voor je is om je bewust te worden, laten we dan een kennismakingsgesprek inplannen waarin ik je alvast wat handvatten kan aanreiken waarmee je aan de slag kunt om te ontwaken uit je droom zodat je deze kan gaan leven.
Je kent dat wel, je loopt bijvoorbeeld door een bos of over een strand en opeens komt er iets over je, Je raakt geïnspireerd door een geur, een klank, een plaatje of zoals ik dat vaak heb door een woord en dat doet iets met je.
In mijn geval zet het me aan om iets te gaan schrijven. Zoals nu over het woord inspiratie. Ik kijk ernaar en zie twee woorden in en spiratie en letterlijk vertaald staat er inblazen of bezielen. Er wordt mij iets ingeblazen oftewel ik raak bezield en vervolgens ga ik ermee aan de slag.
Het is dus iets dat van buitenaf bij je naar binnen wordt geblazen en je ziet dit vaak bij kunstenaars of het nou schrijvers, schilders of muzikanten zijn. Ze raken bezield en het laat hen niet meer los. Zo ontstaan kunstwerken, zo ontstonden ooit meesterwerken en zo ontstaan levenswerken want de bezieling leeft verder in kunst-of muziekwerk.
Het raakt anderen die dezelfde vibratie ervaren als de kunstenaar dat ooit ervoer. En zo breidt het zich uit, zo raakt een hele wereld bezield. Het enige dat je nodig hebt om inspiratie te vinden is ‘wakker’ zijn.
Met andere woorden wees bewust dat iets je raakt en dat het je iets wil vertellen dat anders zomaar verloren zou kunnen gaan. Doe er iets mee, laat je niet tegenhouden door je eeuwige wants en maaren, schrijf, verf, kleur en componeer maar bovenal creëer jezelf.
Want er schuilt een kunstenaar in ons allemaal en die wil gezien, gehoord en begrepen worden.
De evolutie gebeurt niet ondanks chaos en spanning maar juist dankzij chaos en spanning. Het zorgt voor een sprong naar een hogere orde.
Er zijn drie manieren om met chaos en spanning om te gaan, namelijk
1. Spanning verminderen door de bron te vermijden.
2. Spanning uiten door boosheid en dergelijke.
3. Spanning onderdrukken alsof die niet bestaat.
We bedienen ons van al deze manieren in het dagelijkse leven en we zijn ons nog nauwelijks bewust dat we dit doen. Met andere woorden we weten vaak niet eens dat we sommige situaties of personen uit de weg gaan en dat we in andere situaties of bij personen juist wel boosheid toelaten terwijl we bij andere gelegenheden en personen dit juist onderdrukken met alle gevolgen van dien.
Er ontstaat een patroon en dan kan het lijken dat je heen en weer geslingerd wordt tussen de drie genoemde manieren om er mee om te gaan en op den duur kun je hier behoorlijk moe van worden. Hoe komt het dat je anders reageert, denk je?
En dat is het moment dat je je bewust kan worden van je reacties en je zou kunnen denken, wat levert het mij op om er nog maar op een manier mee om te gaan en dat is door te allen tijde hetgeen gebeurt bespreekbaar te maken op een assertieve manier. Een manier die alles en iedereen in zijn of haar waarde laat, en die feitelijk weergeeft wat er in onze ogen gebeurt zonder oordeel of verwijt. Anders gezegd, duidelijk je eigen mening en/of gevoelens uiten zonder de redelijke grenzen van de ander te overschrijden. Oftewel Comm-u-en ik-atie!
Tot slot nog een tip: Wees assertief bij belangrijke zaken en laat onbelangrijke dingen over je heen gaan. Dan weet je zeker dat je je prioriteiten kunt stellen.
Wil je weten hoe je dit op een eenvoudige manier kan leren? Vul dan het contactformulier in dan maken we een gratis afspraak voor een assertiviteits-analyse en weet je meteen wat jouw manier van reageren is als je niet assertief bent. Want als je niet assertief bent qua reageren vlucht je, ben je manipulatief of agressief. Als je dit weet kun je gericht werken aan dat deel waar je hoog op scoort en als we dit veranderen, kun je ervaren wat het jou kan opleveren door op de juiste momenten assertief te zijn.
Er is altijd ruimte voor een totaal keerpunt, een onvervalste transformatie. Zolang wij maar eerst willen zien dat de dingen ons niet zomaar overkomen. En dat vergt moed.
Want alleen als je inziet dat je onbewust de auteur bent van wat niet goed gaat in je leven, kun je ook volledig geloven dat je bewust de auteur kunt zijn van een ander nieuw leven.
Je kunt niet ontkennen dat jij de schepper bent van jouw problemen en tegelijkertijd het geluk en de overvloed opeisen die je wenst.
We denken dat we zijn zoals we denken te zijn maar dat is slechts een gedachte die ons beperkt om ons ware potentieel te gebruiken. We zetten ons letterlijk ‘vast’ door deze gedachte te geloven en voor waar aan te nemen.
Dat is de reden waarom we vaak blijven hangen in een baan of een relatie die onbevredigend is maar nog altijd beter lijkt dan het grote onbekende en we zeggen dan dat we geen keuze hebben. Het is de angst voor het nieuwe wat ons verlamt en eigenlijk vertrouwen we niet op onze natuur.
Het is namelijk onze natuur om winnaars te zijn en winnaars zijn niet bang om te verliezen. En als ze al eens verliezen dat is dat slechts om een stap dichterbij het doel te kunnen komen, falen bestaat namelijk niet voor ze.
Wil je graag leren hoe je afstand kunt doen van jouw beperkende gedachtes en zien wat dit jou kan opleveren? Dan kunnen we dat samen doen om in een zo kort mogelijke tijd voor jou een transformatie mogelijk te maken. Vul het contactformulier in voor een gratis transformatie-analyse.
Laatst kwam ik erachter dat de Grieken twee woorden voor tijd hebben namelijk chronos en kairos. Het eerste woord chronos herken je wellicht van het woord chronometer. Het staat voor kwantitatieve tijd. Het tweede woord, kairos staat voor kwalitatieve tijd.
Misschien herken je het als je iets aan het doen bent en je in een soort van flow terecht gekomen bent dat je geen besef van de kloktijd hebt omdat je volledig opgaat in de kwaliteit die je op dat moment toevoegt aan je eigen of iemand anders leven.
De tijd lijkt stil te staan of ze vliegt voorbij en je hebt er geen besef van omdat je één bent met hetgeen je doet.
Je kunt jezelf de vraag stellen: “ga ik voor mijn agenda of voor mijn principes”? Misschien dat onderstaande tip je kan helpen bij het beantwoorden van de vraag.
Als je namelijk net als ik voor kairos gaat, valt je chronos veel sneller op zijn plek. In essentie komt dit neer op voorrang aan relaties in plaats van voorrang aan tijdschema’s en deadlines.
Wil je graag weten hoe jij ook in de flow terecht kunt komen zodat je kwali-tijd overhoudt?
Laten we dan een afspraak maken voor een gratis kennismakingsgesprek waarin er alleen maar kwali-tijd is. Er is geen beter moment dan Nu.
Met dank aan Jan Bommerez uit het boek Flow en de kunst van het zakendoen.
De basis van faalangst is eigenlijk een laag zelfbeeld.
Makkelijker gezegd dan er iets aan gedaan, hoor ik je denken. En dat snap ik want, hoe weet je wanneer je een laag zelfbeeld hebt en hoe verander je dat?
Misschien kan ik dat aan de hand van mijn eigen voorbeeld duidelijk maken:
Toen mijn zaak jaren geleden failliet ging, voelde ik me een enorme mislukking en het heeft lang geduurd totdat ik mezelf anders kon zien dan zo.
Door mijn lage zelfbeeld was ik niet in staat om iets nieuws te beginnen want de angst om ‘weer’ te falen was voor mij té groot en dus kwam ik nagenoeg niet in actie hoe goed sommige ideeën ook waren.
Ik stond mezelf niet toe om een nieuwe fout te maken want dat was hoe ik mezelf zag, iemand die fouten maakt. In plaats van dat ik dacht dat ik een ervaring rijker was, voelde ik me steeds armer.
Mijn omgeving kon me niet helpen, ik was onbereikbaar, ik vond dat ik het zelf moest opknappen en vooral moest oplossen.
Maar ik had totaal geen idee waar ik moest beginnen. In de tussentijd liep ook mijn huwelijk uit op een mislukking dus daar was ik blijkbaar ook al niet goed in en zo ging het maar door. Het lukte me niet om de negatieve cirkel te doorbreken, ik probeerde wel eens wat maar er zat zelden mijn hart en zaligheid in, die werd door mijn angst tegengehouden.
Uiteindelijk ben ik bij een coach terecht gekomen die me liet inzien hoe laag mijn zelfbeeld was en hij leerde me hoe ik daar verandering in kon aanbrengen door mezelf bewust te gaan worden.
Stap voor stap ben ik met hem op weg gegaan en af en toe moest ik mijn zelfbeeld weer bijstellen.
Ik leerde van hem dat ik fouten mag maken en dat ik dat vooral als pogingen moet zien en niet als falen.
Dat voelt anders, vrijer, fijner en het daagt me uit om door te gaan om mijn passie te volgen en niet mijn hoofd achterna te lopen, dat het niet weet maar me wel op dwaalsporen zet of me laat verblinden door de glitter van nepgoud enz.
Ik ben blij dat ik ooit de stap genomen heb om uit mijn onwetendheid te stappen om een nieuwe wereld van ongekende mogelijkheden te mogen ontdekken. Iedere dag opnieuw wakker worden met dat heerlijke gevoel dat ik rijk ben.
Soms moet je alles kwijtraken om te zien hoe rijk je bent. Das geen fout maar een les en die les is elke cent waard.
Herken je jezelf in mijn verhaal en wil jij jouw zelfbeeld graag vergroten dan help ik je daar graag bij. Laten we een kennismakingsgesprek inplannen dan vertel ik je hoe ik van waarde voor jou kan zijn.
Omdat jij het ook waard bent.
Verandering
Alles gaat snel tegenwoordig, alles lijkt ook snel te moeten want stel je eens voor dat je iets doet dat in principe al achterhaald is? Wat zou dat met je doen? En nog belangrijker wellicht, wat doet het met de organisatie waarin je werkzaam bent? Het lijkt soms wel eens dat de angst voor iets, er juist voor zorgt dat dingen niet lopen zoals ze zouden moeten gaan in een perfecte situatie. En los van de vraag of de perfecte situatie wel bestaat, denk ik dat alles aan verandering onderhevig is en dat is niet erg als men maar bereid is om zich te ontwikkelen.
Bewustwording
Veranderingen vragen om aanpassingsvermogen en dat kun je ontwikkelen ook al is dat er niet van de ene op de andere dag, daar is iets voor nodig. Het begint met een bereidheid om eens naar jezelf te gaan kijken zoals je nog nooit naar jezelf gekeken hebt. Soms lukt je dat zelf maar vaak heb je daar gewoon wat hulp bij nodig. Dat is niet erg, integendeel zelfs, je kunt je eigen blinde vlekken niet zien want je kijkt steeds op dezelfde manier tegen iets of jezelf aan. Totdat iemand anders je erop wijst en je erop kan gaan letten. Op dat moment wordt je je bewust van je steeds terugkerend patroon en dat is meestal het tijdstip dat je er iets aan wil gaan doen. Voor die tijd was je jezelf niet bewust maar nu kan zich je besef daarover gaan ontwikkelen en kun je je gewoonte doorbreken en vervangen door een meer wenselijke. Alles begint met bewustwording, zonder dit kun je geen verandering doorvoeren. En daar zouden meer organisaties en bedrijven zich van bewust van moeten zijn. Ze vragen namelijk wel verandering van personeel maar zijn vaak niet bereid om ze mee te nemen in het proces van veranderen of door zelf ook mee te veranderen in de zin van zichzelf te ontwikkelen. Zo lijkt een verandering heel vaak op een van boven opgelegd concept dat gedoemd is te mislukken.
‘Oude’ principes
De gevolgen zijn op dit moment goed terug te zien in uitval van het personeel. Mensen branden op, letterlijk en figuurlijk. Ze stoppen zoveel ziel en zaligheid in hun werk dat ze zichzelf compleet kwijtraken. En dat zijn vaak de steunpilaren van een organisatie, juist zij die ‘onmisbaar’ zijn overkomt dit. Op dat moment schrikt men even, hoe nu verder? Maar al snel gaat de waan van de dag weer verder anders raken we achterop. Personeel wordt geacht mee te denken over processen maar vaak ontbreekt het vervolgens om daar ook daadwerkelijk iets mee te gaan doen omdat werknemers niet de verantwoordelijkheid krijgen die nodig is om tot een gezond beleid te komen. Hier houden veel werkgevers vast aan ‘oude’ principes en willen zoveel mogelijk zelf de controle uitoefenen.
Dualiteit
Een goede tip zou zijn dat ze uit de wereld van dualiteit stappen en de dingen niet meer zwart/wit zien. Door verschil te blijven maken tussen zij (werknemers) en wij (werkgevers) komen we niet bij elkaar en zal voorspoed uitblijven. We zijn gelijk en streven hetzelfde doel na zou het motto kunnen zijn dat tot iets kan leiden. De vraag die men zich zou kunnen stellen is: “Wil ik als werkgever uitdagen of opjagen?” En de vraag van de werknemer zou kunnen zijn: ”Word ik uitgedaagd of opgejaagd?” Wellicht dat bewustwording beiden kan verbinden.
Op het moment dat iemand ‘vast’ komt te zitten in het leven en een oplossing zoekt zodat een verandering kan plaatsvinden, ontstaat er een gevoel van lichte paniek.
Hoe kan ik iets veranderen als ik last heb van mijn patronen? Je wordt je bewust van de patronen die je hebt en je neemt je voor daar iets aan te gaan doen.
Maar hoe of wat kun je doen? We krijgen als kind niet geleerd om buiten de geijkte paden te denken of te lopen dus dat is onbekend terrein en onbekend maakt vaak onbemind.
Maar de aanzet is gegeven, het begint te kriebelen en je komt er niet meer van af. Het zaadje voor bewustwording heeft zich in jou genesteld en dat groeit. Je koopt misschien een boek dat je verder kan helpen met het thema dat jou in het bijzonder bezig houdt of je bezoekt een workshop van het een of ander.
Eigenlijk wil je zo snel mogelijk van je probleem af. Er zijn genoeg zogenaamde goeroes die je proberen wijs te maken dat ze de oplossing hebben en je probeert eens wat uit.
Dat ‘iets’ werkt tijdelijk maar dan blijk je toch weer terug te vallen in je oude gewoontes. Je wordt je bewust van het feit hoe hardnekkig ze zijn en vooral hoe eenvoudig je weer terugvalt.
Heb jij ook zin om samen de volgende trede te nemen en je bewustwording te verhogen en voor een transformatie te zorgen? Waar wacht je dan nog op, er is geen ander en zeker geen beter moment dan nu.
Je staat er in elk geval niet alleen voor.